"Je hoeft niet per se je tempo op te voeren om meer uit het leven te halen"
Mahatma Gandhi
Twintig paar kleuteroren luisteren aandachtig naar het kabouterverhaal waarin de boskabouters Milli en Rikki naar het circus gaan waar ze optredende regenboogwormen hebben, een lelietjes van dalenfeest vieren en vriendjes worden met een tuinkaboutermeisje met een gebroken been dat door vlinders mee genomen kan worden naar het lelietjes van dalenfeest.
Dat klinkt ontspannen! Maar niks is minder waar….juffrouw Saskia heeft nog 5 minuten om ervoor te zorgen dat de kindjes hun boterhammen en enorme beker melk op hebben. Ik heb de opdracht gekregen notoire traageters te blijven aanmanen door te eten. Pech als ze ook nog moeten plassen, want dat kost ze alweer een paar minuten boterhammentijd. Om 5 voor half 1 moeten we klaar zijn, dan moet er buitengespeeld worden met de 2 andere kleuterklassen…op een paar traageters na die nog even mogen dooreten in het trage-eters-klasje. Dat zijn meestal de kindjes die net nieuw zijn (en zich geen raad weten met dit voor hen nieuwe regime). Zij hebben nog 10 minuten respijt…tijdelijk.
Buiten is het vervolgens een drukte van jewelste met 3 kleuterklassen vol kleuters die ruzie maken, op hun hoofd vallen, met hun fietsjes botsen, soms een plasongelukje komen melden of verhaal komen halen omdat Sanne niet mee mag spelen met Marit en Sophie. Om 10 voor 1 is het opruimen geblazen, 5 voor 1 naar binnen, 1 uur weer in de klas zitten. Pfff.
Eenmaal thuis moet ik echt even bijkomen en ga ik eens lekker de Flow lezen. Mijn oog valt op een artikel met de tekst “Niets doen? gewoon doen! Waarom voelen we ons toch zo vaak gehaast? Waarom stellen we zoveel eisen aan onszelf en kunnen we zo moeilijk loslaten? Leer niksen!” Mij hoef je dat niet te leren. Ik ben er gelukkig jaren geleden al achtergekomen dat heel veel leuke dingen doen niet meer leuk is en dat je uitnodigingen vriendelijk kan weigeren of dat je kan aangeven dat je liever op het moment zelf wil kunnen bepalen of je zin hebt of niet. Ik ga ook steevast een rondje lunchwandelen in plaats van mijn pauze in een drukke kantine door te brengen: heerlijk! Even mijn hoofd leegmaken. Realiseer je dat je per definitie meer zult missen dan je mee zult maken….en daar is niks mis mee!
Het contrast kan die middag niet groter zijn. Aan de ene kant zie ik jonge, speelse en soms dromerige kinderen die wel even moeten opschieten met alles (Saskia, let erop dat ze niet te lang op de wc blijven!) en aan de andere kant de overvloed aan mindfulness trainingen/boeken waarin volwassenen een uur lang een appel bestuderen, de structuur en de smaak goed moeten leren ervaren en 20 keer moeten kauwen op elke hap. Of gewoon eens even hun mond moeten houden en op hun ademhaling moeten letten. Waar zijn we mee bezig?
Het valt me op dat er kinderen in mijn klas zitten die om me heen blijven dralen…het is buiten erg hectisch en de introverte kinderen helpen liever de juf nog even met het schoonmaken van de tafeltjes. Ik zou het hier als kleuter niet prettig hebben gevonden en gelukkig staat de school er wel voor open om een rustig plekje te creëren voor de kinderen die rust zoeken in hun pauze. We hebben allemaal andere behoeftes: ontspanning komt in vele vormen en ik zie sommige van die kleintjes zoeken naar hun rustmogelijkheden binnen de hectiek van de school
Ik zie helaas ook genoeg gezinnen waar die hectiek thuis gewoon doorwerkt: wordt er nog wel eens gewoon lekker gelummeld op de bank? Zonder de herrie van tv, spelcomputer of een mobiel bellende ouder. Ik ben ooit als begeleidster meegeweest met een kinderkamp waar we ons steevast ’s avonds op matrassen en kussens nestelden met chocolademelk, vervolgens de dag doornamen en samen verhaaltjes lazen. Niet alleen hoorde je zo hele verrassende dingen over wat indruk had gemaakt, het was ook voor iedereen een heerlijk rustmoment. Wat is er gebeurd met de rust uit het credo ‘rust, reinheid en regelmaat’?
Het bevestigt alleen maar dat ik een goede keuze heb gemaakt om mijn coachingswerkzaamheden uit te breiden naar kinderen en dan gevoelige kinderen in het bijzonder. In december rond ik mijn opleiding kindercoaching af en hoop ik niet alleen volwassenen, maar ook kinderen te kunnen helpen lekker in hun vel te zitten in een maatschappij waar je je al heel snel en voortdurend moet aanpassen (om vervolgens ergens op een afgelegen boerderij te eindigen om onder begeleiding een week lang op zoek te gaan naar jezelf). Authentiek moet je niet worden, dat moet je blijven, maar dat valt niet mee als je op elke prikkel reageert die op je wordt afgevuurd. Geeft niks, genoeg werk voor mij.
Desalniettemin: lieve papa’s en mama’s, misschien moeten jullie deze week in plaats van naar jullie mindfulnesstraining te rennen eens even thee zetten met een koekje erbij en eens rustig de dag doornemen met jullie kleintjes of doe samen eens….niks! Lanterfanten is voor de geest, wat beweging is voor het lichaam. Leer je kinderen wat jij hebt geleerd, maar leer van hen wat wij hebben verleerd: treuzelen of lekker wegdromen. Dat is goed voor je.
